Taki film stworzyć mógł jedynie szaleniec! Żaden reżyser bardziej namacalnie i fizjologicznie nie opowiedział o Destrukcji. Rozpadowi w tym filmie podlega każda myśl, czynność, relacja i miejsce. "Opętanie" to misterium konwulsji i obrzydliwości. Tu niepojące i napełniające brutalnością powietrze unosi się dosłownie wszędzie i dlatego tak mocno jest odczuwalne. Jest jak zaraza, ponad wszystkim, bez jakiejkolwiek kontroli. To ostatnie miejsce, gdzie mógłby się pojawić bóg. Tym szaleńcem jest oczywiście Andrzej Żuławski.
"Opętanie" Reż. Andrzej Żuławski, Francja/RFN 1981.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz