Apichatpong Weerasethakul w filmie "Tropikalna choroba" opowiada nam dwie - niby osobne, niby połączone ze sobą - historie, stawiając przed widzem spore wyzwanie polegające na próbie odszukania wspólnego mianownika lub "łącznika"; o ile wybierzemy taką drogę jego odbioru. Istnieje jeszcze dobrowolne poddanie się płynącym obrazom. Pierwsza część filmu to historia młodego żołnierza zafascynowanego przypadkowo poznanym chłopakiem, który pod koniec znika. Druga część filmu to hipnotyczna opowieść o szamanie, który potrafi przeobrażać się w dzikie zwierzęta i żołnierzu zagubionym w lesie ( bardzo prawdopodobne, że to ten sam z pierwszej historii). Wabiony przez szamana i uwięziony w gęstej dżungli odkrywa swoje drugie, bardzo zwierzęce oblicze. Ta mistyczna historia będąca miejską legendą przenosi widza w świat dzikiej natury budzącej trwogę i respekt, natury, która staje się pierwszoplanowym bohaterem filmu. To siła z którą musi się liczyć każdy, komu przyjdzie z nią obcować w tak bliskiej relacji.
"Tropikalna gorączka" Reż. Apichatpong Weerasethakul, Francja, Niemcy, Włochy, Tajlandia 2004.
